هنر و هنرمند

هنر بیان است و هنرمند یکی از تیزهوشان است که توانایی بیان آن را دارد اما بیان محدود به قدرت هنرمند نیست. این نیاز به بیان انسان است و درک می شود که باعث ایجاد پروتکل ارتباطی مانند حرکات و زبانها شده است. توانایی هنرمندان برای بیان هیچ کس مانند هیچ مانعی معمولی نیست ، بنابراین او را از هم جدا می کند. او این فرصت را پیدا کرده است که مواردی را ببیند که همه به راحتی نتوانند تا زمانی که فاش نشوند ، ببینند و قدردانی کنند. شما می توانید کسانی را پیدا کنید که طعم و مزه خوبی دارند و افرادی که فرصتی برای لذت بردن از آن سلیقه دارند. این واقعاً مثل این است که می توانید مواردی را پیدا کنید که "استعاری" در هوا بالای سر ما و بین ما شناور هستند. این توانایی یک هنرمند است که این چیزهای "استعاری" را ببیند و آنها را به توجه همه آن جهان دیگر برساند.

گرچه افراد این سیاره به هنرمندان احتیاج دارند تا هر زمان که یک فرد دیگر از این کار خود نتواند ، همراهی کامل را بدست آورند ، آنها را از این دنیای دیوانه وار که برای مدتی در آن زندگی می کنیم ، بگیرند و آنها را در برابر استدلال بی عیب و نقص در هنگام عدم پذیرش به آنها ارائه دهند ، آنها او را به هم می زنند. با وادار کردن او برای ارائه چیزهایی که می خواهند به صورت غیرمستقیم با تعیین موفقیت وی در حمایت هایی که به او در تعویض آن لذت می برند ، به آنها بشنوند. شکایت مداوم از یک هنرمند-اگر او تصمیم بگیرد شکایت کند-این است که هر وقت به مخاطبان خود چیزی را در نظر می گیرد ، آنها زره های تحلیل را انجام می دهند و آن را تجزیه و تحلیل می کنند تا اینکه از بین برود یا بمیرد تا اینکه واقعاً زنده نگه داشته شود از معدودی که به آن اطمینان دارند. اگر او به آنها چیزی توخالی ، سرکشگر یا به سادگی آنچه را که دوست دارند بشنوند ، به آنها پیشنهاد می دهد ، زیرا آنها چیزهایی را دوست دارند که مسیری را که آنها را می شناسند دوست دارند ، بلکه شخص دیگری را مقصر می دانند یا آنها فقط می خواهند سؤالات زندگی را بدون جواب بگذارند.

یک هنرمند باهوش می داند چه مردمی می خواهند و فقط آنچه را که می خواهند فراهم می کند. یک هنرمند صادق واقعی واقعیت را از بین می برد و آن را ارائه می دهد. او می تواند یک مؤمن واقعی در هنر باشد. او می تواند مانند مخاطبان و هنر باشد. مخاطب باید درک کند که آنها از نظر چیزهایی که او قادر به ارائه آنها است که ارزش مصرف دارند ، می دانند. اگر آنها می توانستند آنچه را که او قادر به انجام است ، انجام دهند ، او نیازی به انجام آنها نخواهد داشت اما با توجه به اینکه آنها نمی توانند ، او می تواند در آنجا باشد. آنها فقط انرژی و این توانایی را دارند که او را در مسیرهای خود متوقف کنند و اکتشافات وی را از نفوذ بیشتر به زندگی خود و تأثیرگذاری بر آنها انکار کنند.

در لمس کردن قلب ها ، روح ها و زندگی موفقیت یک هنرمند است. اینجاست که مخاطبان او می توانند او را قطع کنند. آنها قادر به انتخاب هستند تا قلب ، روح و زندگی خود را با چیزهایی که انتخاب می کنند لمس کنند تا اجازه دهند آن را لمس کنند. بودن یک هنرمند آماتور (همانطور که اجازه می دهم خودم را صدا کنم) ، واقعاً همین وزن روی شانه های من است. لازم است که یک هنر در صورتی که شما آن را به آنچه می خواهید تبدیل کنید. یک هنرمند واقعی واقعاً یک بینایی است که با بسیاری از دیدگاه ها به آن علاقه مند است که او بسیار بهتر از هر کس دیگری که می تواند در مورد آن صحبت کند ، آواز بخوان ، آشکار یا توصیف کند با اعتقاد به روشی که هیچ کس دیگری نمی تواند.

هر هنری فرم عامیانه خود را ارائه می دهد که تقریباً در مورد هر کسی می تواند از آن لذت ببرد اما شکل واقعی آن همان چیزی است که باید به اندازه کافی تیزهوش شود تا بخشی از آن شود. به عنوان عنصر اصلی بقای آن نیز تقریباً نیاز روزانه ما است ، ما باید اجازه جریان آزاد بیان را داشته باشیم و از هنرها پشتیبانی کنیم. ما نمی توانیم هرگز نگوییم که چه چیزی می تواند ما را به ارمغان بیاورد زیرا آنها خیلی چیزها هستند که مردم نمی بینند. بهترین حالت ما این را در اطراف هنرمندان ترک می کنیم ، زیرا فقط آنها می توانند آنها را به توجه شما برسانند ، بدون اینکه به آنها اجازه دهند فقط در یک چارچوب خاص کار کنند. دنیای عظیمی در بازار وجود دارد. بسیاری از ما در دنیای بسیار خودمان زندگی می کنیم و به طور قطع آن نیست. این چیزی است که من را به عنوان یک ترانه سرا انگیزه می دهد. هرگز آهنگی برای نوشتن وجود ندارد. سیاره هرگز به اندازه کافی بزرگ ، به اندازه کافی زیبا یا به اندازه کافی همه کاره نیست. بنابراین بسیاری از موارد برای درک و تعریف قبل از اینکه بتوانید مطلق باشد.